‘Gezonde’ salade, niet altijd wat het lijkt!

Vanavond na mijn werk ging ik de stad in, om de laatste onderdelen voor mijn surprise en nog een paar sinterklaascadeautjes te scoren. Leuk! Alleen had ik razende trek. Sinds ik salades eet als lunch heb ik meestal geen trek tot het avondeten, heel fijn!! Maar vandaag dus wel. Ik denk dat ik de salade niet vullend genoeg had gemaakt…ofzo. Anyway, ik liep in de stad en had trek. Zo erg dat ik om de vijf minuten aan broodjes, patatjes, pizzapunten, en soms aan zelfs aan groente en soep zat te denken. Gelukkig wist ik mezelf steeds terug te dirigeren naar mijn doel als hulp-piet: namelijk sinterklaas tevreden stemmen.. En weerstond ik alle verleidingen met gemak. Toen ik alle inkopen bij elkaar gesprokkeld had haastte ik me naar het station om terug naar Amsterdam te gaan. Op het station glipte ik nog even snel de kiosk in om mezelf er van te overtuigen dat ze daar niets van mijn gading hadden (want ik had al 3 stuks fruit gehad vandaag en brood eet ik deze maand dus niet en chips enzo wilde ik niet (of eigenlijk wel)). En toen….. Toen viel mijn oog op een klein bakje bietensalade!!!! Hoera, Jippie!!! Precies waar ik zin in had. Klein, dus precies genoeg om thuis nog wel normaal te kunnen eten. Handig! Ik rekende hem snel af, rende naar het perron, sprong in de trein en at bijna juichend het bakje leeg. Ondertussen dacht ik dingen als ‘Jummie, en hartstikke puur.’ en ‘Wat goed van de kiosk, en wat handig dat ik nu weet dat ze salades hebben!’ Ik kon echter één minder prettig smaakje niet thuisbrengen, en daarom …bekeek ik de ingrediëntenlijst op de onderkant van het bakje zodra hij leeg was. Jammer! Ik sla mezelf voor mijn hoofd. Wat had ik nou geleerd de afgelopen maanden? ‘Nooit klakkeloos de tekst op het etiket geloven!’, ‘Aan de normaalste etenswaren worden soms de gekste additieven toegevoegd’, ‘Altijd even op de ingrediëntenlijst kijken als je wil weten wat je eet’, en dat soort waarheden. Want, zucht…..: Waarom zitten er in de bietenblokjes ook zout en suiker?? En dan begin ik nog niet eens over al die andere (on)definieerbare stoffen die in de salade bleken te zitten!!
Hier baal ik dus van!! Ik voel me voor de gek gehouden. Al is het natuurlijk ook mijn eigen schuld. Mijn ogen-hersenen-maag spanden zo snel samen dat ik al naar het perron rende met het afgerekende bakje in mijn hand voordat ik uberhaupt over ingrediëntenlijsten had nagedacht. Dus…
Goede leerschool. Wat een verschil is dit met een zelfgemaakte salade zeg! Ik zou zelf gewoon gemixt hebben wat er op de voorkant van het bakje stond: bietenblokjes, stukjes appel, geitenkaas, peterselie, rode uit en walnoten. Vers, zonder toevoegingen, snel alles in het bakje, even schudden en klaar is Kees! Makkelijk zat toch??
Ik snap het ook niet helemaal. Als het nou dagen bewaard zou moeten blijven… Maar volgens mij vonden de vier soorten salade in de kiosk gretig aftrek! Hoe groot is dan de moeite deze producten even vers aan te rukken? Nouja… Whatever. Dit is natuurlijk eerste-wereldproblematiek van jewelste, I know.. Maar toch.

Het is niet altijd lunchfeest!

Next day lunch… Gister schreef ik over mijn supersalade. Die was rijkelijk vol met gegrilde groenten, grana padano, pijnboompitjes, goed van smaak, jummie. Ik jubelde hoe simpel het was om naast de drukte alvast een volwaardige lunch voor de volgende dag te regelen… (lees hier) Vandaag jubel ik wat minder hard, haha!! Fail..

Om aan te geven dat het niet altijd lunchfeest is wat de klok slaat onderstaand mijn oogst van vandaag:
– zakje met plakjes komkommer
– zakje gedroogde mango en rozijntjes
– peer
– 2 oude mandarijntjes (hopelijk zijn ze nog lekker)
– 1 babybell kaasje (het lekkerst)

Hmmm. Of ik hier nou zo blij van word….. Toch nog maar ergens een kleine lunch scoren denk ik!!

Wat normaal is wordt bijzonder, en wat bijzonder was wordt normaal

Grappig is dat toch, dat ‘uitdagingen’ op een gegeven moment ook weer ‘normaal’ worden. Dat geldt natuurlijk vooral voor de makkelijke uitdagingen des levens waar ik me in deze blog mee bezig houd, begrijp me niet verkeerd. Des te schaamtevoller is het dat ik de ‘maand afzien van kaas’ niet vol heb weten te houden. Zelden was ik zo chagrijnig als gedurende die maand!! (Oh nee, ik bedoel gedurende de kleine drie weken dat ik het volhield…). Dat was dan ook een vrij onnozele uitdaging vind ik nu, terwijl ik bij de andere uitdagingsmaanden wel het eventuele nut van ‘het afzien van..’ zag en zie. Ik vond het leuk me in de verschillende producten en uitdagingen te verdiepen en het heeft me veel gebracht. Ik heb naast de ‘kaasmaand’ aan iedere maand wel een paar fijne nieuwe gewoonten overgehouden.

Aan het begin van een nieuwe uitdaging ben ik altijd even ‘van de leg’. In mijn toch al propvolle agenda moet ik dan ineens tijd vinden om routine-dingen ‘anders’ te doen. Vooral in de suikervrije maand kostte bijvoorbeeld boodschappen doen veel tijd. Super-irritant, maar ook super-interessant. Ik had het niet willen missen!! En ik eet nu nog steeds bijna geen suiker, 80/20 ofzo. Aan het eind van de suikervrije maand ging het boodschappen doen trouwens weer bijna net zo snel als daarvoor. Wel neem ik nog steeds meer tijd dan voorheen om de ingrediëntenlijst even te scannen, want de marketingteksten op de verpakking geloof ik niet meer bij voorbaat! De alcoholvrije maand kostte het minst extra tijd, al was het wel een hele verandering om bij concerten, verjaardagen, borrels (!), eet-afspraken, feestjes etc géén alcohol te drinken. Ik moest meerdere keren uitleggen ‘nee, ik ben niet zwanger’, ‘nee, ik gebruik geen medicijnen’, ‘nee, ik ben niet ziek’, ‘nee, ik hoef morgenochtend niet heel vroeg uit bed’. Toen heb ik lekkere alcoholvrije bieren gevonden en het bijkomende voordeel ontdekt (wél bierbeleving, geen kater). Dat drink ik nu nog steeds wel eens, mijn onbewuste heeft ze kennelijk automatisch toegevoegd aan het ‘palet van ‘drankjes die ik wel eens drink omdat ik ze lekker vind’. Het grappige is dat ik nooit meer bovenstaande verantwoordingen hoef af te leggen, want mensen om mij heen hebben het kennelijk ook aan mijn palet toegevoegd. Al drink ik nog steeds vaker gewoon bier en wijn dan de alcoholvrije variant hoor! Dat geef ik meteen toe en dat vind ik ook prima 🙂 lekker!

En dan nu dus de broodloze maand. Ook dit went alweer. In de eerste week was ik in mijn hoofd vaak bezig met bedenken wat ik in hemelsnaam voor lunch zou toveren en wanneer ik een maaltijdsalade voor tijdens de (volgende?) werkdag zou kunnen maken en welke boodschappen ik daarvoor zou moeten doen. Een logistiek gedoetje vond ik het! Maar nu kost het me eigenlijk geen moeite meer. Ik maak de salade vaak parallel aan het maken van het avondeten. In het ideale geval zijn mijn vriend en ik dan allebei al thuis van werk, zoals gisteravond. Daardoor kon ik me richten op de lunchsalades en hij op het avondeten, waardoor ze ongeveer tegelijkertijd klaar waren. Een dergelijke situatie komt niet heel vaak voor hoor, en in je eentje kan je ook makkelijk tijdens het koken alvast de voorbereidingen voor de salade doen heb ik ontdekt. Maar gister was het wel heel handig. Terwijl ik pastinaak, courgette en paprika sneed, kruidde en in de oven zette om te grillen, kookte mijn lief het avondeten. Tijdens het eten gaarden de groenten en toen de groenten afgekoeld waren kon ik de salades snel afmaken door er wat grana padano over te raspen, er geroosterde pijnboompitjes over te strooien en dit alles in een bakje met rucola-sla te stoppen. Klaar is Kees! Supersnel en lekker (weet ik nu ik de salade ondertussen opgegeten heb).

Het voordeel van salade voorbereiden tijdens het koken is dat je dan niet twee keer de keuken in hoeft. Dat vind ik een groot voordeel, want na het eten nóg een keer moeten koken voelt bijna net zo erg als ‘sporten terwijl ik net lekker op de bank zit’: pffffffff ja doei!! Als ik eenmaal lekker thuis ben en gegeten heb en alle moet-dingen afgerond zijn, vind ik dat ik relaxtheid verdiend heb. Naar de sportschool fietsen hoort daar niet bij, voor de tweede keer van de dag kokkerellen in principe ook niet (al zou ik dat wél liever doen dan sporten). De salade even afmaken na het eten vind ik trouwens wél prima, dat is zo gedaan. En eenmaal af geeft het nóg meer relaxtheid en voldoening, en dat is fijn. 🙂

Dit alles had ik een paar weken geleden waarschijnlijk totaal niet als logisch gezien, en al helemaal niet als een handig idee. Maar toen wist ik nog niet hoe fijn ik het vind om met een lekkere salade te lunchen. Brood was gewoon mijn gewoonte en dat vond ik dus normaal. Maar ik merk nu al, na ongeveer drie broodloze weken, dat ik salade als lunch normaal begin te vinden, en brood juist bijzonder 🙂 Daar komt bij dat ik brood niet blijk te missen, terwijl ik dat wel had verwacht!! Supergeinig! Zo wordt wat normaal is dus bijzonder, en wat bijzonder was juist normaal! Ik denk dat ik na deze maand lekker veel salades blijf eten 🙂 🙂 Jummie!

Wat lunche de mensch’ zonder brood?

Ja, wat lunche de mensch’ zonder brood…? Specifieker: op een katerige zondag…?? Het is zo’n dag dat ik de denk: ‘Wat een oergezellig feestje was dat gister. Maar was dat laatste wijntje nou nodig?’ met als resultaat dat ik vandaag een weeïg gevoel heb (de hoofdpijn is al verdreven met paracetamol). Denk nou niet dat ik hier expert in ben hoor! Zo vaak komt het nou ook weer niet voor….
Ik heb een lekkere luie zondag en ben aan het lezen in het boek Broodbuik van William Davis. Echt een boeiend boek dat me aan het denken zet, hoe sceptisch ik vooraf ook was. Ik blijf kritisch hoor…maar ik leer wel vanalles van het boek en ik vermoed dat mijn volgende uitdaging wordt ‘een maand lang William Davis’ adviezen volgen, dan kan ik beter zelf oordelen. (Maar pin me er niet op vast, het is nog slechts een prille gedachte..!) Ik ben ondertussen nog niet gedouched en zit in mijn ochtendjas onder een lekker warm kleedje op de bank. Superrelaxed dus, prima voor een mistige zondag! Genieten maar, het liefst uren lang!

Dat had ik gerust de hele middag vol kunnen houden. Maar nu is toch het onvermijdelijke gebeurd..: Ik kreeg trek. En in deze broodloze maand is dat in eerste instantie minder simpel dan ‘normaal’…. Ik weet zeker dat ik nu een tosti had gemaakt, perfect anti-kater-voer, snel gemaakt en vooral: erg lekker!! Maarja. Tosti heeft een dikke rode streep door zich heen deze maand, dus dikke pech. Ingrediënten voor frisse vullende salade zijn niet in huis, of te veel werk (om nou eerst een pompoen te slachten….no thanks!) Dus salade valt ook af. Bovendien eet ik al de hele week salade als lunch, dus ik wil wel eens iets anders. En zo sta ik te kleumen voor de voorraadkast en de koelkast. Gedroogd fruit is geen lunch, een stukje chocola ook niet. Aardappel te veel werk voor deze snelle trek op deze telax-zondag. Dat geldt ook voor rijst natuurlijk. Ehm….

En toen was daar het ei. !!! Op zich al een geniale uitvinding! Natuurlijk, ei…hoera! Gebakken ei hoeft natuurlijk niet altijd op brood. Hoe simpel is dat! 🙂 ik had gebakken ei in mijn hoofd al bijna 3 weken afgeserveerd: want ik eet geen brood en ei gaat op brood. Wat een onzin!

Resulaat??: ik wist niet hoe snel ik een klein beetje boter in de koekenpan moest smelten, 2 eitjes uitsmijter-like in de pan laten glijden, even laten sudderen, 1 plakje verrukkelijke Spaanse iberico-ham en een paar kleine stukjes kaas er op leggen, deksel op de pan, nog even sudderen tot de kaas bijna gesmolten is, dan de eigeeltjes doorprikken, nog heeeel even de deksel op de pan. En jammie. Klaar!!! Ongeveer de simpelste handeling in de keuken natuurlijk, iedereen kan het. In mijn geval zelfs makkelijker dan een tosti, want dan moet ik eerst het tosti-ijzer uit een kastje halen, een handeling waarbij onvermijdelijk allerlei plastic bakjes en dekseltjes uit de kast vallen en waarvan ik altijd geïrriteerd raak ….grrrr!! Dus wie zei nou dat lunch in deze broodloze maand minder simpel was dan ‘normaal’? Zei ik dat??

Mjummie!!! Binnen no time heb ik het ei opgesmikkeld, tot de laatste kruimel, en dan heb ik ook genoeg gehad. Who needs bread? Ik bij deze lunch niet in ieder geval! Ik kan weer onder mijn warme kleedje kruipen….in principe.
Hoewel .. Ik zie dat de mist ondertussen is opgetrokken. De zon schijnt zelfs! En ik voel me ook eindelijk weer lekker fris en fit. Let’s go outside! (Oké, eerst nog even douchen, niet té enthousiast!) een eindje in de herfstzon wandelen en dan kan ik op de terugweg meteen ingrediënten halen voor de salade van morgen. 🙂